आम्ही बी घडलो.....तुम्ही बी घडाना! अगदी सत्य सुंदर आहे. परंतु या लहान जीवानी कोणाकडे पाहून घडायचे? हा मोठा जटील प्रश्न आहे.सारा जनसागर नीती आणि पैसा याच्या भ्रष्टाचाराने गढूळ झाला आहे. या मुलाच्या खळ-खळ वाहणाऱ्या विचारांच्या नद्या कशा घडणार? असल्या गढूळ सागरामुळे,सारे काहीं दुषित वातावरण समाजाचे झाले आहे. भौतिक सुखांचा उच्चांक गाठला जात आहे. दूरदर्शन वर लहान मुलांनी पाहू नये असे जाहिराती,मालिका चित्रपट सार्यातून प्रदर्शित होत असते. विभक्त कुटुंब पद्धतीचे फायदे आणि तोटे यांचा दुहेरी परिणाम मुलांवर झाला आहे. मुळे खूप वयाच्या मनाने अधिक हुशार होत आहेत,परंतु,त्यांचे बालपण ती विसरत आहेत.
वर्गात खूप मोठ्या संखेने विद्यार्थी असल्याकारणाने,त्यांच्याकडे वैयक्तिक लक्ष दिले जात नाही. घरी पालकांना वेळ नाही. मुळातच येथे निष्ठा नसणे सुरु होते,कारण,शाळा,आणि शिकवणी सारया ठिकाणी मुळे पाट्या टाकल्या सारखी जातात. अभ्यासाच्या ओझ्याने आणि जीवघेणी स्पर्धा,त्यामुळे या लहान जीवांवर खूप ताण येतो. आपले मूळ वर्गात पहिले आले नाही तरी चालेल,परंतु त्याला त्याच्या रुची पाहून त्यात त्याच्या प्रगतीला हातभार पालकांनी लावणे गरजेचे आहे.
अगदी 3-4 वर्षांची मुळे चुरू-चुरू काहीही प्रश्न विचारतात,की त्यांच्या बाळ-मनातील प्रश्नांना उत्तर देणे कठीण होऊन बसते. आपल्या आर्थिक गरजा कमी करून आपल्या मुलांकडे जास्त लक्ष देणे गरजेचे आहे.शिक्षण झाले आहे,म्हणून काहीहीकारून सर्वच स्त्रियांनी नोकरी केलीच पाहिजे का? स्त्री-किंव्हा पुरुष एकाने कोणी नोकरी करून घर चालणार असेल,तर एकाने घर सांभाळावे. घरी राहूनही काहीं करता येऊ शकते. आपली मानसिकता बदलली पाहीजे. त्या शिक्षणाचा उपयोग,आपल्या मुलांसाठी,कुटुंबासाठी,समाजासाठी नक्कीच होतो. कुटुंबाला गरज असेल,तर जरूर अर्थार्जन करावे,परंतु गरज नसेल,तर आपले मुल,आणि कुटुंब पाहाणे यात कमीपणा वाटण्याचे काहीच कारण नाही. नुसते बालदिन साजरा करून उपयोग नाही. त्या बालांचे प्रश्न सोडविण्याचा सर्वांनी प्रयत्न करायला हवा.
दुर्बल घटकान मध्ये अजून खूपच वेगळी परिस्थिती आहे. स्वतःचे घर नसताना,व्यसनी असताना,अनेक मुले जन्माला घालून,अजून दारिद्र वाढविण्याचे जोरदार काम चालू आहे. दारिद्ररेषेखालील लोकांची संख्या!!......अरे ही दारिद्र्यरेषा वाढतच जाणार आहे. दारू-जुगारीचे अड्डे सर्व ठिकाणीच वाढले. दूरदर्शन चा वेडे करणारा box घरोघरी.भौतिक सुखाची चटक लागलेली जनता चिंतेत मग्न होऊन बसली आहे सारी! झोपड पट्टी,पदपथांवर राहणारी मुले,बिचारी! त्यांचा काहीं दोष नसताना असे जिवन त्यांना जगावे लागते. बाल-मजुरांची संख्या दिवसेन-दिवस कमी होण्या ऐवजी वाढतच आहे. चौका-चौकातून शहरामध्ये काहीं वस्तू ,गजरे काहीही विकण्यासाठी स्वतःच्या जीवाची परवा न करता उन्हा-तान्हातून पोट भरण्यासाठी कष्ट करीत असतात. कायदे आणि त्यांची अंमलबजावणी होणे गरजेचे आहे. सर्व शहरान भोवती झोपडपट्टी आणि वसाहती कशा उभ्या राहिल्या? त्यांना कोणी विरोध का केला नाही? कारण ह्यांचा फायदा राजकारण्यांना एक गठ्ठा मते मिळण्यासाठी होतो.कधी कळणार आहे या लोकांना.तर श्रीमंतांची वेगळी स्थिती,नको तितके लाड,आणि नको तितके मुलाच्या हाती पैसे देणे,त्याचेही दुष्परिणाम मुलांवर होतातच!
सामाजिक संस्थानी यांचे साठी काम करून समाजासाठी काहीं केल्याचे समाधान मिळवायचे,आणि राजकारण्यांनी दारूचे जागो-जागी अड्डे काढून समाजाला बिघडवयाचे. काय ही तऱ्हा! मला तर तेव्हा राजकारणातील काहीं लोक असेच म्हणत,सामाजिक कामे करायला आहेत की तुमच्यासारखी माणसे,आम्ही काय मतदानाचे आदल्या दिवशी गेलो की पुरे!आमचे काम होते.शिक्षण-संस्थांपासून साऱ्याच संस्था भ्रष्टाचाराने पोखरल्या आहेत. अशा या परीस्थित आपली मुले जी घडत आहेत,ती काय पहात आहे,काय वर्तमानपत्रात रोज वाचत आहेत ,किंव्हा बातम्या ऐकत आहेत,याचा त्यांच्या अन्तर मनावर परिणाम होऊन त्यांचा कशावरच विश्वास उरलेला नाही. ना आपल्या घरावर,माणसांवर,आणि या देशातील राजकारण्यांवर! दिशाहीन समाज आपणच घडवतो आहोत! नुसतेच बालदिनाचे फलक,नेहरूंचे चित्र आणि मुलांना खाऊ-बक्षीस देऊन,काय त्या दिनामुळे विशेष बदल या मुलामध्ये घडणार हे मला कळत नाही! हा ही एक पाटी टाकण्या सारखाच कार्यक्रम असतो.
या बालांवर रोज घरातूनच आई-वडील,मोठी माणसे,गुरुजनांचा आदर ,देशप्रेमाचे बाळकडू दिले जायला हवे! आपण त्यांच्या जीवनाला जसा आकार देऊ,तसेच त्यांचे जिवन घडेल! त्यांना त्यांचे लहानपण उपभोगू द्या. नुसतेच घोकम-पट्टी करून पोपट नका बनवू, त्यांना अभ्यास म्हणजे खरा स्व अभ्यास वाटू दे! थोडा खेळ थोडी मस्ती हवीच! दिवाळीला दारात चिखलात हात घालून किल्ला बनवू द्या, आपल्या संस्कृतीचा त्यांच्यावर चांगला परिणाम व्हावा असे प्रयत्नशील राहायला हवे. नक्कीच त्याचा मुलांवर परिणाम चांगला होतो,हे मी अनुभवाने सांगत आहे. लहानपण देगा देवा ,मुगी साखरेचा ठेवा! असेच मुलांना वाटायला हवे, नाहीतर या जीवघेण्या स्पर्धा आणि अभ्यासाच्या ओझ्यामुळे लहानपण नको देवा असे म्हणायची पाळी येईल या मुलावर!
मनापासून विचार करा खरोखरी! बालांचे प्रश्न घेऊ या मनावरी!
No comments:
Post a Comment